Ook elders in het land wordt hard gewerkt aan het opzetten van coöperaties.  Er is onderling contact om informatie en tips uit te wisselen.  In den lande wordt inmiddels gesproken over “Het Friese Model”.

West-Friese zorginstellingen vormen coöperatie

Vier kleinschalige zorgaanbieders in West-Friesland gaan voortaan verder als een zorgcoöperatie. Dat meldt het Noordhollands Dagblad.
Het gaat om de zorgboerderijen De Elsenburg en De Steenuil, logeerhuis Merakel en een instelling voor begeleid wonen: Jij en Ik-support. De samenwerkende zorginstellingen verwachten in de coöperatie efficiënter te kunnen werken en deel te nemen aan gemeentelijke aanbestedingen na de invoering van de nieuwe Jeugdwet.
Krachten bundelen
“We wilden een vuist maken, omdat wij ook wel snappen dat een gemeenten in West-Friesland niet met elke zorgboerderij apart om tafel willen gaan zitten’’, licht Petra Vos namens de coöperatie toe in het regionale dagblad. “Daarom hebben wij de krachten gebundeld.”

Zorgcoöperatie West Veluwe

Vijf kleinschalige zorgor­ganisaties uit Ermelo en Zeewol­de gaan samenwerken in de coöperatie ‘Zorgaanbieders Noord-Veluwe en Zeewolde’. Ze zijn de eerste in de regio die deze oplossing hebben bedacht om hun cliënten te kunnen behou­den na de overheveling van de gel­den in het kader van deWet Maat­schappelijke Ondersteuning per 1 januari volgend jaar.

De verdeling van het geld wordt straks in 2015 door gemeenten ge­daan. Mensen die bijvoorbeeld dagbesteding aangeboden krijgen betalen daar geld voor, of ontvan­gen hulp in natura. Nu wordt dat nog geregeld en vergoed via het Rijk.

Gemeenten worstelen met de vraag hoe ze straks overzicht kun­nen houden met al die verschil­lende zorgaanbieders. Andersom maken de kleinere zorgorganisa­ties zich zorgen of ze straks nog wel in beeld zijn. „Zo heeft Har­derwijk al aangegeven alleen za­ken te willen doen met de grote zorgaanbieders’’, zeggen de zes re­gionale clubs. Ze zijn klein. Vaak eenmansbedrijfjes. Maar ze heb­ben wel gezamenlijk zo’n 200 cliënten in de regio die een of meerdere dagdelen bij hen zijn, of voor wie ze 24-uursbegeleiding verzorgen. „Andere gemeenten in de regio Noord-Veluwe hebben aangegeven dat iedereen die aan de eisen voldoet in mag schrijven. Maar dan nog is de wens om sa­men te werken met grotere orga­nisaties. En voor ons is het ook niet mogelijk om als kleine be­drijfjes bijvoorbeeld aanwezig te zijn bij alle bijeenkomsten die op dit moment gehouden worden.

Daarin kunnen we nu samenwer-k­en’’, zegt Arno Goessen, die een half jaar geleden het idee had en de andere aanbieders er bij be­trok.

Over hoe andere gemeenten het gaan regelen kunnen ze nog niet eens nadenken. „Wij hebben hele specifieke bedrijven. Mensen ko­men speciaal naar ons toe. Ook uit Apeldoorn en Epe bijvoor­beeld. Maar we hebben geen flauw idee hoe het daar gaat lo­pen’’, zegt Arno Goessen.

De organisaties die de coöperatie oprichten zijn Stichting Dagbeste­ding Smart, Stichting Ateliers en Galerie Leonardo da Vinci, Zorg­boerderij Stal van Zundert en Zorg & Ondersteuning a uit Erme­lo en stichting SternZorg uit Zee­wolde. Allemaal zijn ze al actief als begeleidings- of dagbestedings­organisatie en hebben ze zich al bewezen in de zorgsamenleving.

„Wij zijn bewust klein’’, zegt Jo­naske de Ruiter van Leonardo Da-Vinci. „We willen juist zorg op maat bieden. Bij ons staat de artis­tieke expressie voorop. Niet de verkoop in een winkel. Bij ons hoeft de kunst niet verkoopbaar te zijn.” De dagbestedingen zijn het middel om verder te komen.

Niet het doel.

„Als je op een zorgboerderij werkt is dat geaccepteerd. Maar als je met andere middelen men­sen helpt, wordt dat kritischer ge­volgd. We moeten heel goed hel­der maken waarom we een toege­voegde waarde hebben. Waarom het nodig is dat onze clienten bij òns komen.’’

De mens staat voorop, dat is ook wat het nieuwe systeem voor ogen heeft. Doordat de gemeente de gelden gaat verdelen verwacht het Rijk te kunnen besparen.

Geld zou doelmatiger kunnen worden ingezet. Maar de vijf zorg­aanbieders vinden het lastig. „De wet is nog niet eens door de Eer­ste Kamer. Wij moeten nu al over onze aanbesteding nadenken. De gemeenten beleggen al bijeen­komsten. Maar wat er gevraagd wordt is nog niet duidelijk.’’

En dat terwijl de cliënten er wel gewoon zijn. „Maar ook daarvan is de vraag of ze straks nog vergoe­dingen krijgen. Er wordt strenger gekeken’’, zegt Sjoerd van Kam­men van Zorg en Ondersteuning dat onder meer 24-uurs begelei­ding geeft. „Wij krijgen veel vraag van mensen die ‘te goed’ zijn voor instellingen. Maar als ze geen begeleiding meer krijgen gaat het fout. Wat je dan krijgt?

Hangjeugd. Overlast. Voor sommi­ge mensen is er gewoon geen kans in het huidige tij. Dat moe­ten we ook beseffen, ook al is dat hard. Als een ambtenaar vraagt: ‘Kun je koken?’ zeggen cliënten ‘ja’. Maar het is niet de juiste vraag. Kun je boodschappen doen, kun je met geld omgaan?

Kun je zorgen dat alles op tafel komt te staan? Er komt veel meer bij kijken.’’

De coöperatie staat open voor nieuwe leden die zich kunnen vinden in de doelen van de coöpe­ratie. „We willen ook juist graag verdiepen. Een psycholoog erbij bijvoorbeeld. We willen ook graag van elkaar kunnen leren. En wellicht ook onderling cliënten kunnen helpen’’, zegt De Ruiter.

De vijf zetten zich met hart en ziel in voor hun mensen. Idealis­me is hun drijfveer en het laatste wat ze willen is opgaan in een gro­te organisatie zoals de gemeenten nu voor ogen hebben. De leden van de coöperatie zien ook moge­lijkheden voor samenwerking op andere onderwerpen die overkoe­pelend efficiënter in coöperatief verband kunnen worden opge­pakt. Zoals een klachtenregeling, kwaliteitscriteria, financiën en contact met gemeente.

Maar eerst moeten ze zorgen dat ze hun werk aanbesteed krijgen bij de verschillende gemeenten in de regio. Zodat hun 200 cliënten straks niet op straat staan en zij zelf geen inkomen meer hebben.

“ We willen van elkaar leren. En onderling cliënten kunnen helpen